“จุดจบของรัฐบาลไม่ว่าประเทศไหนในโลก” คือ  “ความหยิ่งผยองในอำนาจ”  และไม่มีอุดมการณ์ทางการเมืองกับประชาชน

            ท่าม......กลางกระแสต่อต้านร่าง พ.ร.บ. นิรโทษกรรมยกเข่ง และศาลรัฐธรรมนูญ ได้ตัดสินไปแล้วนั้น ความรู้สึก เข้าไปสู่สังคมชั้นกลางอย่างรวดเร็วทั้งๆ ที่หลายคน อาจไม่ชอบเหล่า “พันธมิตรประชาชนเพื่อ ประชาธิปัตย์” เพราะเนื้อแท้ของ พ.ร.บ. นิรโทษกรรมฉบับนี้  จะก่อให้เกิดผลกระทบต่อการป้องกัน และการปราบปรามทุจริตคอรัปชั่น ต่อการเสริมสร้างทัศนะคติ  ค่านิยม เกี่ยวกับความชื่อสัตย์ สุจริต และธรรมาภิบาล

            ร่างดังกล่าวยังมีผลกระทบตามพันธกรณี และข้อตกลงระหว่างประเทศ  ในการต่อต้านทุจริต ซึ่งประเทศไทยได้ลงนามสัตยาบัน เป็นรัฐภาคีของอนุสัญญาต่อต้านทุจริตของ “สหประชาชาติ”

ในฐานะคนเคยเดินสู้บนถนนประชาธิปไตย ที่ได้เห็นสัมผัส กับเหตุการณ์14 ต.ค. 16, 6 ต.ค. 19, 17 ต.ค. 35

19 ก.ย. 49 ด้วยความเจ็บปวด ยิ่งในยามที่ชาติบ้านเมือง แบ่งฝักฝ่าย ขั้วสี แม้สีเหลืองจะด่า แดงจะไม่ชอบ ข้าราชการบางคนก็ไม่ชอบ ด้วยจุดยืนอันมั่นคงที่เราได้พยายามพิสูจน์ ให้คนในชุมชนได้เห็นว่า ไม่ว่าพรรคไหนขึ้นมาเป็นรัฐบาล เราก็ไม่ได้รับอานิสงส์ใดๆ ยังทำหน้าที่ปกติและก็ได้รับความเจ็บปวด เช่น  ให้ระงับยุติการออกอากาศจากเข้าเช่าธุรกิจวิทยุภาคเอกชนทันที  จากรัฐบาล เราต้องมาเปิดหนังสือพิมพ์ ต้องผลักดันวิทยุชุมชนทั่วประเทศ เรายังถูกควบคุมทางอ้อม ไม่ว่าพรรคไหนมาบริหารประเทศ

            เราไม่ใช่ มีความคิด เป็นพวกไหน สีอะไร ไม่มีผลประโยชน์ แอบแฝง บางครั้งอาจถูกมองว่าเป็นสีแดง  บางครั้งหรือยุคหนึ่งอาจมองว่าเป็นสีเหลือง หรืออาจมองเป็นพรรคข้าราชการ....จุดยืนที่แท้จริงของ “ความคิดอิสระ” คือพยายาม “ชี้ช่องความจริง” ให้กับคนในชุมชนระวังภัย เรียนรู้กลุ่มทุนเสรีนิยมสามานย์ที่เข้ามาหาผลประโยชน์จากประชาชนในรูปแบบต่างๆ จากการรวบควบแก้กฎหมายต่างๆ ตามรัฐธรรมนูญ...................

             จากการศึกษาโครงสร้างการปฏิวัติสังคมไทย 2475, ปฏิวัติ 2500 มาจากข้าราชการ ในการสร้างชาติในศตวรรษที่ 19 โดยเฉพาะการปฏิรูประบบราชการในรัชกาล ที่ 5 ที่ข้าราชการเป็นจักรกลสำคัญในการเปลี่ยนแปลงระบบทุนนิยม แต่กลุ่มทุนที่เป็นคนจีนได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว และมีส่วนผลักดัน นโยบายและข้าราชการเป็นผู้เล่นหลักในทางเศรษฐกิจ และการเมืองเรื่อยมา

            การติดตามงานเขียนเชิงวิชาการสังเคราะห์ระบบโครงสร้าง เศรษฐกิจ-สังคม-การเมือง ของ อ.เสน่ห์ จามริก, อ.ผาสุก พงษ์ไพจิตร, อ.คริส เบเกอร์ ต่างชี้ให้เห็นว่า.....สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรประกอบด้วยนักธุรกิจมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งเบื้องหน้า เบื้องหลัง และจริงๆ อย่างที่เราเห็น กลุ่มธุรกิจนโยบาย อุตสาหกรรมรถยนต์ อุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาล อุตสาหกรรมเพื่อการส่งออก-นำเข้า กลุ่มทุนอุตสาหกรรมเกษตร กลุ่มอุตสาหกรรมสถาบันการเงิน...ฯลฯ

            จุดของรัฐบาลส่วนใหญ่ที่ผ่านมา ไม่ว่าประเทศไหนในโลก คือ “ความหยิ่งผยอง ในอำนาจ”  และไม่มี“อุดมการณ์” ให้กับประชาชนอย่างแท้จริง จากการหลงในอำนาจของตัวเอง.....หยิ่งผยอง เชื่อว่าแม้จะมีการทุจริต คอรัปชั่นมากแค่ไหน หากรัฐบาลยังมีเสียงข้างมากในสภาฯ มีฐานเสียงมวลชนที่หนาแน่น ก็ไม่มีใครมาสั่นคลอนเสถียรภาพของรัฐบาลได้.....ความหน้ามืดตามัว จนท้าทายความรู้สึกของคนในสังคม รู้สึกอึดอัด ที่รัฐบาลไม่ฟังเสียงประชาชนของตนเอง...ในฐานะแสดงความคิดเห็นคนไทยคนหนึ่ง ไม่เลือกพรรค ไม่เลือกสี ไม่เลือกข้าง ไม่เลือกฝ่าย ไม่เลือกเจ้า-อำมาตย์... “อนาคตการเมืองไทย อยู่ในมือคนไทยทุกคน”